Płynąc na fali popularności swojej bestsellerowej książki Osobowość plus Florence Littauer zaproponowała zawężenie (lub, jak kto woli, poszerzenie spektrum zagadnienia) o nowy aspekt. Wydaje się jednak, że nadanie tej publikacji tytułu Osobowość plus dla rodziców znacznie osłabiło siłę jej oddziaływania i bardzo ograniczyło krąg potencjalnych odbiorców. Sugerując krąg rodzicielski pomija się wychowawców, nauczycieli, instruktorów. Wszystkich, którzy pracują z dziećmi od ich najwcześniejszych lat! Co więcej, książka Florence Littauer rzuca światło również na wiele aspektów osobowości dorosłych, które mają istotne znaczenie w życiu zawodowym, podejmowanych decyzjach i wyborach. Ta krótka, prawie dwustustronna lektura mieści się co prawda w kategoriach poradnikowych, ale oferuje o wiele więcej niż praktyczne przepisy „jak żyć?”. To raczej podręcznik psychologii dla laików amatorów chcących poszerzyć swoją wiedzę z zakresu psychologii osobowości. Osobowość to temperament, jak mawiał Carl Gustaw Jung i to jemu zawdzięczamy najsłynniejszą i najpopularniejszą typologię oraz propozycje szeregu testów; podział na sangwiników, choleryków, melancholików i flegmatyków. Ale zagadnieniem tym zajmowano się już w starożytności. Hipokrates i Galen rozprawiali o „humorach” i dowodzili, że to „fluidy” decydują, jakimi jesteśmy ludźmi. W pierwszej części Osobowość plus dla rodziców autorka dosyć rzetelnie, ale w skumulowanej formie, przedstawia teoretyczne ujęcie tematu. Odsyła do przyjętego nazewnictwa naukowego (są tutaj nawet definicje słów używanych w tekście!), pozwala określić osobowość rodzica i dziecka według przytoczonych tabel referencyjnych, kwestionariuszy osobowości, czy kombinacji profili. Udowadnia, że prawidłowo rozpoznany temperament pozwala zrozumieć, jaki model wychowania zastosować, a nawet, idąc krok dalej, w jaki sposób motywować do działania i dyscyplinować. Praktyczne porady zajmują drugą część książki. Podane są konkretne przykłady z autentycznych „przypadków”, sytuacji życiowych, stanowiących przekonującą ilustrację do przytaczanych haseł. I kiedy już wiadomo, jakimi jesteśmy rodzicami, pora na ustalenie, jakie jest nasze dziecko. Bowiem autorka właśnie od tych kompilacji uzależnia dobór scenariusza „jak żyć?”. Ciekawe są szczegółowe, obrazowe opisy poszczególnych typów osobowości dziecięcych (słoneczni sangwinicy, kontrolujący cholerycy, skrupulatni melancholicy, przyjemni flegmatycy). Florence Littauer analizuje cechy dzieci od ich najmłodszych lat, wskazuje typowe zachowania na lekcji i w grupie (rówieśniczej, mieszanej, itp.), a nawet stosunek do ubioru, wydawania pieniędzy, sprzątania, obowiązków, czy zabawy. Na koniec, z wszelkich danych, próbuje zbudować płaszczyznę wspólnych działań, nieczęsto trudnych kompromisów. Podając gotowe skrypty zachowań, ułatwia planowanie życia! Oczywiście prezentowane wskazówki leżą w gestii myślenia życzeniowego, idealnego modelu interakcji, niemniej jednak to dobry krok w kierunku wypracowania konsensusu. I na koniec rozdział: Wykorzystaj portret osobowości swojej rodziny. Niejako wspierający na duchu. Autorka podsumowuje dotychczasowe rozważania i przypomina, że kombinacji typów osobowości jest aż szesnaście i nie ma dwóch identycznych modeli rodziny. Wskazuje, by punktować mocne i słabe strony każdego członka rodziny (społeczności) i traktować każdy przypadek indywidualnie. Uważa, że kluczem do sukcesu jest zrozumienie i porozumienie. Okazywanie sobie szacunku i dzielenie wspólnego czasu. Proste, a najtrudniejsze rzeczy. Dużym plusem niniejszej publikacji jest bardzo emocjonalny język przekazu, często bezpośrednie zwroty do czytelnika, pełna identyfikacja Florence Littauer z grupą docelową i prezentowanymi teoriami podbudowanymi autorytetem autorki ponad trzydziestu publikacji. Cenne dla czytelnika, jako ciekawostka zmniejszająca dystans, są informacje ujawniające jej temperament sangwinika, jak również notka, że jej stałym współpracownikiem jest własny mąż – choleryk.

osobowość plus dla rodziców